Bij deze is de lente officieel begonnen. Deze morgen stonden onze eerste twee lammetjes van 2008 op hun bibberende pootjes. Zoals elk jaar werden de namen van de nieuwgeborenen gekozen door onze overenthousiaste kroost, zoals elk jaar is het ‘Pitou’ en ‘Minou’ geworden. Zo grappig en tegelijk ontroerend, die oprechte kinderlijke blijheid. De blik in Landerke zijn ogen als hij er eentje heeft kunnen strelen: ik zeg het u: mijn vaderhart smelt waar ik bij sta.
Op zo’n momenten ben ik nog 100x blijer dat we hier mogen wonen dan anders, en dat kan tellen.
zo een schoontje! ‘k was gisteren op de kinderboerderij voor een kruidenproject en daar stonden er vijf te bibberen; zot dat ge daar zo week van wordt.
Geweldig, zo vertederend dat prille leven. Een foto om te knuffelen.
Ik deel in je goed gevoel als ik die schatjes zie. Raar dat jonge diertjes altijd meer aantrekken dan oudere.
Effenaf prachtig. Die Z/W-kleur is wel speciaal.
Pitou en Minou, elk jaar dezelfde namen, elk jaar een vaderhart dat smelt.
Dit zijn zo van die mooie tijden.
Die slanke pootjes zijn zo lang in vergelijking met de rest.