En toen ging Napoleon te ver… Na enkele jaren van behoorlijk gedrag kreeg meneer het plots in z’n bol en ging hij voorwaar de kinderen te lijf. Bij onze oudste resulteerde dat in een corrigerende schup onder Napoleon zijn galloschen, kwestie van de pikorde nog eens vast te leggen. Napoleon droop af, een illusie armer.
Maar enkele dagen daarna wist hij bij een frontale aanval de benen van mijn dochter behoorlijk toe te takelen met z’n klauwen. Een diepe en pijnlijke wonde was het resultaat. Tijd om in te grijpen dus. Terwijl ik nog een poging deed om hem via facebook te hersettelen had de eigenwijze madam minder geduld. Derhalve spreken we nu over wijlen Napoleon. Nochtans was hij als klein manneken best schattig. Al zat er toch al van in het begin iets venijnigs in (’t is die assertief kijkende links op de foto hier onder).
De nieuwe haan, een nakomeling van onze eigenste brahma’s is nu alleenheerser over de dames. Zolang hij zijn manieren weet te houden mag hij blijven.
Napoleon heeft nog een tweede kans gekregen bij jullie. Bij mij en mijn ouders thuis geloofden ze daar niet in. Tweede kans = zien of hij lekker is als coq au vin
Niks met vrije meningsuiting bij jullie ;-)
Dit pittige heerschap had zijn kansen verspeeld.
Tja, dan rest de pan :-(
smakelijk ! #volauvent
juisssst ja, lekker kippetje zzzie ik ook wel zzzitten
R.I.P. Napoleon. In dit geval Rust In Pan :-)
“Onze Kamiel” (die van mijn schoonouders) durfde ook wel eens uit te halen naar de kids toen ze nog klein waren. En die sporen kunnen er letterlijk flink in hakken.
Haha, ” een corrigerende schup onder Napoleon zijn galloschen”… Ik zie hem zo vliegen.?